In de jaren 80 van de vorige eeuw was ik geabonneerd op het maandblad Kijk. De illustraties en bijbehorende vaak fantastische verhalen hielden mijn fantasie goed bezig en ik herinner me één specifiek artikel over verborgen spannende werelden aan de binnenkant van computers: de adventure. Tegen de tijd dat ik er over las was er al een heel genre van tekstgebaseerde computerspellen ontstaan die op de computers van die tijd werden gespeeld: Adventure, Zork, The Pawn en tientallen anderen.

De tekstadventures in die tijd waren vaak geïnspireerd door verhalen als The Hobbit en The Lord of the Rings, met meestal een eigen invulling voor de plaats waar het verhaal zich afspeelde en de personages die in het verhaal voorkwamen. De interactie met het spel ging via het invoeren van commando's, gericht aan een denkbeeldige persona in het computerspel, en in de vorm van de beschrijvingen die in tekstvorm over het scherm rolden. Een bekende adventure uit die tijd was Zork.

Zork was belangrijk voor het genre, ondermeer omdat het op haast ieder platform beschikbaar was, van Apple II, Amiga en TRS-80 tot Commodore 64. In vergelijking met het grafische geweld dat we tegenwoordig verwachten is een tekstadventure hopeloos saai. Het spelelement zit echter niet in het beeld, maar in het woord. De tekstadventures werden ook 'interactieve fictie' genoemd: een avonturenverhaal waar jij het verloop bepaalde. Meestal moest er van de ene locatie naar de andere verplaatst worden, voorwerpen gezocht, puzzles opgelost en slechterikken verslagen. Hulp bestond er in de vorm van maps, hints en structured walkthroughs: stap-voor-stap beschrijvingen om het einde van de tekstadventure te bereiken. Een beetje als naar het laatste hoofdstuk gaan om te zien hoe het afloopt, dat wel.